Studiereis en bezoek Nederland

Het is alweer een tijdje terug sinds mijn laatste update. En ondertussen zijn er weer genoeg ervaringen om te delen.

Het weekend na pasen was het tijd voor de studiereis groep van 1e jaars toerisme en recreatie studenten, net zoals wij hier vorig jaar op studiereis waren. Pasen wordt hier uiteraard niet gevierd, maar dat het overal in Europa en de rest van de wereld vakantie was, was goed te merken toen Angela en ik door de souks liepen. De groot deel van Marokko had schijnbaar ook vakantie, waardoor de stad ook vol was gestroomd met Marokkanen zelf. En aangezien die wanneer ze lopen geen rekening houden met anderen (dus de hele weg over de breedte in beslag nemen en plotseling stil gaan staan), duurde het heel lang voor we eindelijk weer buiten de stadsmuren stonden. Ook op het vliegveld was de drukte goed te merken want op maandag ging iedereen weer massaal naar huis. Dus toen ik mensen begeleide op het vliegveld die ook naar huis gingen hebben we dik een half uur in een toch vrij korte rij gestaan om in te checken. ’s Avonds barstte het noodweer los, precies op het moment dat de studenten aankwamen, dus die schrokken wel even toen ze dachten naar het warme Afrika te gaan. Dinsdags kwamen ze bij mij op kantoor langs en heb ik ze een presentatie gegeven over Atlas Elite (een heel klein beetje Atlas Voyages want ik dacht dat iemand anders dat zou doen) en over de hotels die ik bezocht had aan het begin van mijn stage. Want die presentatie moest ik ook nog steeds geven, dus 2 vliegen in 1 klap. Uiteraard was het in het Engels omdat anders mijn collega’s er niks van snapten. Maar ze waren erg trots uiteindelijk. Gelukkig. Woensdagsavond zijn we langs geweest in hun riad omdat ze een afscheidsfeestje gepland hadden voor 1 van de docenten: het was zijn laatste (internationale) studiereis, en aangezien wij vorig jaar ook les van hem hadden gehad vonden we het wel net zo leuk om ook even langs te komen. En zaterdags zijn we langs geweest bij het hotel waar ze verbleven in de nieuwe stad. Hier bleken Angela en 1 van de jongens van de groep wel erg veel interesse voor elkaar te hebben, dus die hebben we de rest van de avond maar even alleen gelaten en ik kreeg al heel wat overnachtingsplaatsen aangeboden van de medestudenten. Zondags hadden we Jana uitgenodigd in Marrakech. Zij studeert hotelmanagement en loopt stage in een hotel in Essaouira (kustplaats). Tot onze grote verbazing had ze nog nooit tajine gehad in Marokko, dus we hebben haar eerst meegenomen een tajine eten. Ook zijn we naar de Majorelle tuin geweest, wat een heerlijke verkoeling was.

Al een paar weken lang had ik de opdracht afspraken te maken voor Fatima voor de travel market in Dubai. Nou bleek dat makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb meer dan 100 bedrijven/mensen benaderd. En slechts een handjevol hadden maar geantwoord. Dus op het moment dat ik wegging had Fatima nog een paar dagen om 2x zoveel afspraken te krijgen. Ze zeiden wel de hele tijd tegen mij: ‘it’s not easy’, maar dat is het dus echt niet. Waarom kunnen mensen niet gewoon op hun mail reageren?

Omdat ik de emails van Fatima’s emailadres moest sturen, zag ik dat Kevin een mailtje had gestuurd dat we door hotel Selman (met die Arabische paarden) waren uitgenodigd voor een etentje in het nieuw geopende Marokkaanse restaurant. Om 19:30. Volgens de mail was ik ook uitgenodigd, maar niemand had mij dat verteld. Dus ik was benieuwd of ik het überhaupt te horen zou krijgen. En ja hoor, ’s ochtends op de dag zelf kwam Kevin met het nieuws. “Heeft niemand je dat verteld?”. Tot ’s avonds 6 uur had ik ook niks van mijn andere collega’s gehoord. Totdat Kevin ineens zei: ‘ik ga, regel jij het even met Fatima en Cyndie hoe je er komt?’ Euh, ok. Vervolgens komt Fatima binnen: Je gaat met ons mee vanavond Eline. Daarna komt Cyndie binnen: Ga je met ons mee Eline? Omdat ik dus had gezien dat het om 19:30 was, ging ik er van uit dat we direct uit het werk zouden gaan. Totdat Cyndie ineens de deur uitstormde en Fatima 10 minuten later zei: ‘oh, ik denk dat ze al weg is. Kom dan gaan we naar huis. We komen je om 20.05, 20.10 of 20.15 ophalen. Dit is Marokko.’ Nou goed, toen ik dus uiteindelijk om 20.45 werd opgehaald door alleen Cyndie (Fatima had een stroomstoring) zei ze: ‘Blijkbaar was het om half 8! Ik ben al een paar keer door de manager gebeld waar we blijven en Kevin heeft me niks verteld!’ (Oftewel: email niet gelezen). Miscommunicatie is het sterkte punt hier op kantoor. Bij aankomst in het hotel bleek de manager dan ook al weg te zijn, want hij kon niet langer wachten. De menukaart bestond uit 4 gerechten, maar dat maakte het er niet minder lekker op!

De dinsdag erop vertrokken we voor een paar dagen naar huis. Aangezien de temperatuur in Marokko behoorlijk was opgelopen ondertussen (+45 graden elke dag), was het thuis behoorlijk koud (12 graden). Helaas was de deksel van de zorgvuldig ingepakte tajine voor papa en mama gesneuveld onderweg. Maar desondanks hebben papa en ik alsnog een heerlijke tajine met gehaktballetjes gemaakt (gewoon een hoge deksel erop geplaatst). Na een paar daagjes heerlijk in mijn eigen bedje te hebben geslapen en met Sjontie te hebben geknuffeld, was het weer tijd om terug te gaan.

In de week dat ik terug kwam op kantoor was het erg rustig: Fatima was in Dubai en Kevin was op salestrip naar Duitsland en Zwitserland, dus ik was alleen met Cyndie. Maar die ging donderdags en vrijdags ook weg, dus ik was een paar dagen alleen. Kevin had voor mij heel veel transfers van en naar het vliegveld opgegeven, dus ik hoefde me in ieder geval niet te vervelen. Vlak voordat ik weg ging zag ik tot mijn grote verbazing, in 1 dag een H&M voor ons kantoor verschijnen, bij terugkomst bleek dit een compleet winkelcentrum te zijn! Dus op woensdag konden we de hele dag genieten van een drumfanfare met 1 liedje in hun repertoire en donderdags weer. Al hadden ze dit keer 2 enorme operazangeressen meegenomen en een dj/rapper, dus het was een enorm spektakel.
Cyndie was nog geen half uur weg donderdag of het eerste probleem deed zich al voor: mijn chauffeur (die uiteraard geen Engels sprak) stond al op het vliegveld en snapte niet dat hij mij op moest halen. Ik snapte niet goed wat nou de bedoeling was, tot er iemand van de transportafdeling naar buiten kwam en zei: ‘Sta je hier nou nog steeds? Er komt zodadelijk een andere chauffeur aan je ophalen en naar het vliegveld brengen.’ Zo gezegd zo gedaan gelukkig. ’s Avonds moest ik nog een keer naar het vliegveld om de andere helft van het gezelschap op te halen, alleen bleken die na een uur wachten niet in het vliegtuig te zitten. Vrijdags werd ik gebeld door een gast van een hotel die een excursie wou boeken. Nou gebeurd dit 99 van de 100x al bij de boeking zelf bij ons dus ik had geen idee wat ik moest doen en Kevin was onbereikbaar en Cyndie in een meeting. Gelukkig heb ik beneden wat collega’s bij wie ik terecht kon. Onverwachts stonden de gasten ineens op kantoor en wouden allemaal informatie over de excursie naar Ouzoud. Gelukkig hadden mijn collega’s snel iemand opgetrommeld die de excursies voor Atlas Voyages regelt (wij doen alleen privé excursies) en hij heeft hen zover ik weet verder geholpen. Al kreeg ik wel een compliment dat ik erg aardig was. Ondertussen moest ik ook nog uitzoeken wat er met de gasten van de avond ervoor was gebeurd en waar die waren. Nou bleek na wat rondbellen gelukkig dat ze in het hotel zaten en een vlucht later hadden gehad vanwege een eerdere vertraging.

Voor Cyndie moest ik een paar Nederlandse mensen ophalen (volgens haar waren ze Belgisch, omdat het een Belgisch reisbureau was). Ik had hen mijn nummer gegeven omdat ze een paar excursies wouden doen. Die heb ik samen met Cyndie voor hen kunnen regelen en zaterdag stuurden ze me een berichtje dat ze het heel erg leuk hadden gehad en hadden genoten van de excursies. Dus dat geeft weer even goede hoop. Ik ben er ook achter dat ik hele dagen op kantoor niet zo leuk vind, maar op pad zijn en de gasten ontmoeten veel leuker vind.

Ondertussen hebben we ook al de nodige huisdieren gehad: een aantal zeer grote kakkerlakken (de laatste is eergisteren gespot en heeft me de schrik van mijn leven gegeven), heel veel mieren, vogels die een nestje willen bouwen op de airco in de woonkamer en Angela’s kamer, tot een gekko die ons van alle vliegen in het appartement afhelpt. Met de laatste zijn we het meest blij, want hij is erg grappig.

Vandaag is het voor de verandering in Nederland warmer dan hier, maar de afgelopen weken was het hier bloedheet. En dat mijn airco en die in de woonkamer geen warme lucht bliezen wisten we al. Maar dat ze ook geen koele lucht bliezen was een minder aangename verrassing. (Toen het hier nog heel koud was voelde de lucht overigens wel koel aan, maar bij nader inzien is dat toch niet het geval). Met als gevolg dat de enige geschikte slaaphouding voor mij, de Patrick de zeester houding is met de balkondeur open.

De tijd begint ondertussen erg snel te gaan hier. Nog maar 5 weekjes hier en dan gaan we weer naar huis! Van Cyndie had ik gehoord dat de grote Atlas Voyages baas (ik heb hem slechts 2x gezien) een afscheidscocktailparty voor mij wou organiseren in Casablanca. Ik mag dan 3 dagen komen en krijg o.a. het hoofdkantoor te zien. Maar dit is Marokko, dus eerst zien en dan geloven. En vanmorgen kreeg ik de uitdaging om een Nederlandse groep golfers naar het golf evenement van Atlas Elite in februari te krijgen en dan mag ik ‘free of charge’ voor 3 dagen terug komen naar Marrakech en in een luxe hotel verblijven! Dus, als ze doorgaan, zijn dat weer leuke vooruitzichten!