Aankomst Suriname

Als internet het toelaat, zal ik proberen weer regelmatig wat te posten (en korter dan de vorige keer, ik doe m'n best!). We moeten sowieso een reisdagboek bijhouden voor een opdracht, dus de verhalen moet ik sowieso op schrijven. Hier dag 1:

Zaterdag 1 november was het dan eindelijk zo ver! Na 9 weken van voorbereiding en 2 jaar sparen vertrokken we eindelijk naar Suriname! Op Schiphol moesten we eerst allemaal een toeristenkaart halen (die onze docent bij de security check alweer kwijt was). In de gate begon een Surinaamse mevrouw een gesprek met ons. Ze had een paar stoelen voor ons vrijgemaakt zodat we konden zitten. We moesten niet zo verlegen zijn. Ze ging op bezoek bij vrienden en familie. Dat deed ze een paar keer per jaar. Over 4 jaar mocht ze stoppen met werken en wou ze samen met haar man terug naar Suriname. Daar waren ze druk voor aan het sparen. Ze waarschuwde ons voor een muggenepidemie. Wanneer je daardoor gestoken wordt schijn je 3 weken verlamd te raken. Dus hopen dat niemand van de groep gestoken wordt door zo'n mug of een andere mug met een ziekte. Ook schijnt het erg warm te zijn in Paramaribo. In het vliegtuig zat ik weer naar een Surinaamse vrouw. Ze ging met een paar familieleden terug naar Suriname want haar vader was overleden. Desondanks waren ze erg vrolijk en ook weer erg nieuwsgierig naar wat wij allemaal gaan doen.

Ik had verwacht dat zo'n lange vlucht een hel zou worden, maar dankzij de uitvinder van het persoonlijke tv-schermpje voor je neus met de nieuwste films, tv-serie afleveringen, muziek en spelletjes heb ik me prima vermaakt en waren die 8 of 9 uur zo voorbij. Daarna begon het wachten. Eerst op de stempel in het paspoort. Want als je zo'n groot vliegtuig krijgt, doe je toch gewoon maar 4 balies open. Genoeg! En vervolgens bij de koffers. Die er aan de buitenkant vakkundig opgegooid werden door het ene mannetje, om ze er vervolgens door een ander mannetje aan het eind van de band vakkundig weer af te halen. Toen bleek dat een andere passagier de koffer van een medestudent had meegenomen... Maar als verrassing stond haar broer die op Curaçao woont, en die ze dus al een aantal maanden niet meer had gezien, haar op te wachten buiten. Na nog een lange rit van 1.5 uur van het vliegveld naar het hotel in Paramaribo, waren er ontelbaar veel ongelukken gebeurd. En ze hebben hier maar een paar wegen. Dus dan duurt een ritje van 45km ineens erg lang. Bij aankomst in het hotel hebben we nog snel wat gegeten en vervolgens zijn we gaan slapen want iedereen viel om van de slaap.

Morgen gaan we fietsen door het plantagegebied en gaan we naar een strand waar van februari-augustus de reuzenschildpadden eieren leggen. Helaas zien we die niet... Maar we zien hoogstwaarschijnlijk wel aapjes!!!!

Groetjes vanuit een benauwd en warm Suriname!