Paramaribo, Overbridge, Jodensavanne en Rodi Doti
Door: Eline Raterink
Blijf op de hoogte en volg Eline
04 November 2014 | Suriname, Paramaribo
Dinsdag zijn we naar Jodensavanne geweest. De eerste Joodse nederzetting buiten Europa. Ook werden gevangenen in de 2e Wereldoorlog hier naar toe gebracht. Bij aankomst zag Toni meteen al een holletje van een vogelspin en na wat prikken met een stokje kwam hij eruit. Hij was net verveld dus had een hele mooie blauwe glans over zich. Daarna zagen we ook nog kort een aapje langsvliegen. Sommige mensen schrikken zich kapot bij elk klein beestje wat ze zien en inmiddels vraag ik me af waarom ze mee zijn gegaan als je niet tegen dieren kunt. Na deze korte jungletocht, uitleg over de Joodse graven en uitleg over boomwax waar ze bosvakkels van maken, zijn we doorgelopen naar het dorpje Redi Doti, wat 'rode grond' betekend. Hier hadden de vrouwen van het dorp een lunch voor ons gemaakt, die zoals de afgelopen paar dagen ook weer bestond uit rijst, kip, kousenband, bami en vis en nog een hele bittere groente. Hierna vertelde 1 van de vrouwen iets over het dorp. Ze had er tot haar 17e gewoond en is toen naar Nederland gegaan om verpleegkundige te worden omdat ze in Suriname was afgekeurd. Hier heeft ze 40 jaar gewoond en gewerkt. Toen is ze teruggegaan naar haar geboortedorp. Samen met de andere bewoners zijn ze bezig toeristische activiteiten en accommodaties te organiseren. In het dorpje is nog 1 man die kan pottenbakken en manden vlechten, dus het is belangrijk dat dat aan anderen geleerd wordt. Ook waren er plannen voor een sportschool met zwembad. Mooi om zo'n verhaal van een lokaal initiatief te horen.
In het restaurant van de accommodatie van Overbridge kun je zelfs kroketten en frikadellen bestellen. Grappig dat je midden in de jungle dus gewoon Nederlands kan eten.
Nou heb ik al sinds de kaaimannentocht last van m'n been/voet. Eerst sliep m'n voet maar na de stadswandeling ging dit over in kramp. Vandaag voelt het als spierpijn. Ik dacht dat ik een plekje in mijn knieholte verbrand had, maar op het strand van Matapica voelde het alsof ik geprikt werd. Aangezien het helemaal rood was dacht ik dat t verbrand was maar nu wordt een wit vlekje er zichtbaar in. Nou blijkt dat dit vorige jaren ook voorkwam en dat het een allergische reactie is op een steek. Duurt 3 dagen, dus morgen nog even doorstrompelen en dan gaat t hopelijk weer goed. Gelukkig heeft 1 van de docenten van die balsem voor de spieren mee waardoor het wandelen ietsje makkelijker gaat. Maar mijn hele onderbeen is verkrampt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley