Eerste paar dagen

Even een update voor iedereen die niet alles rechtstreeks meekrijgen.

Zaterdagmiddag vlogen Angela en ik naar Marrakech. Daar werden we opgehaald door de man van Gemma (Angela's stagebegeleidster hier). Zij was 's middags aangekomen vanuit Nederland en was direct op zoek gegaan naar het appartement dat vanuit mijn bedrijf geregeld was. Deze was echter nergens te vinden, dus had Gemma geregeld dat wij bij een vriend van haar konden slapen ergens midden in de medina. Vervolgens werd ik boos opgebeld door degene die het appartement voor ons geregeld had, waarom we daar niet waren. Maar het feit dat we het niet konden vinden werd niet echt geloofd.

Ondertussen slapen we nog steeds bij die ene vriend van Gemma, een aardige Nederlandse man met heel veel huizen hier in de omgeving en heel veel mensen zijn op zoek naar een geschikt appartement voor ons.

We hebben er 1 bekeken vlakbij de Jardin Majorelle (het blauwe huis van Yves Saint Laurent), maar dat was van binnen een mengelmoes van heel oud en basis en luxe (een hele luxe koelkast). Gemma's man vond het te duur en wilde verder kijken. Gisteren is hij ergens wezen kijken in de nieuwe wijk hier en dat appartement zag er heel mooi uit, alleen wel klein. Maar daar moesten we de electriciteit weer apart betalen, waardoor het alsnog duur word. Dus het is nog een hele zoektocht. Vanaf de plek waar we slapen tot aan mijn werk is het zo'n 40 minuten snelwandelen. Dus tot we wat anders hebben doe ik dat maar elke dag. Ben maandag wel met de taxi geweest, maar toen mocht ik 's middags beginnen, dus toen was het nog wel te doen om een taxi te vinden. 's Ochtends en 's avonds loop ik in de spits dus dan is het erg lastig. En de bus begin ik maar niet aan, want die zitten zo verschrikkelijk vol, dat je elke keer weer verbaast bent dat er nog mensen bij in kunnen. En aangezien de route alleen in het Arabisch is aangegeven, neem ik de gok toch maar niet.

De huizen hebben hier geen verwarmingen en hebben een open patio, waardoor het steen en steenkoud is in de huizen. In de zon overdag is het wel lekker, maar zo gauw die weg is zakt de temperatuur al snel tot 7 graden. En is huis is het dan dus nog kouder. Het weer is wel heel erg helder. Overdag kan je de Atlas bergen heel goed zien (als je bij de Koutoubia Moskee voor staat en de goede kant op kijkt tenminste, of als ik hier 's middags over straat loop en richting de medina (oude stad) loop). En elke ochtend worden we natuurlijk gewekt door ontiegelijk veel moskee's die allemaal harder willen roepen dan de rest, al had ik vanmorgen op tijd mijn oordopjes ingedaan en heb ik een keer doorheen geslapen. Gelukkig beginnen ze nu (nog) niet om half 5, maar ergens tussen half 6 en 6. Maar dan wel minimaal een kwartier. En op straat lopen van die mannetjes met cd's rond, die denken dat toeristen het leuk vinden om een cd te kopen met die lawaai erop. Dus als je pech hebt, hoor je die ook nog de hele tijd langs lopen.

Ik heb elke dag 2.5 uur pauze, dus dan moet ik me hier in de buurt maar vermaken. Hopelijk hebben we snel een appartement zodat ik daar heen kan om te eten en dus niet elke dag naar de MacDonalds hoef. (Al hebben ze daar wel gratis wifi en kan ik eindelijk even bijkletsen met papa en mama en Sven).

Ik werk op een kleine afdeling met maar 3 mensen. Er was me gezegd dat het een internationale afdeling was waar ze engels spraken, maar aangezien het 2 Fransen en een Marokkaan zijn, spreken ze uiteraard gewoon Frans. Conclusie: ik moest toch maar snel Frans gaan leren. Vorig weekend hebben ze een golftournooi georganiseerd hier in Marrakech, en ze zijn nog erg druk met dingen hiervan afhandelen, dus erg veel tijd hebben ze niet voor mij. Al heeft Fatima me al wel 2 e-mails laten schrijven en laten zien hoe ze prijzen berekend. Maar ze was 3 weken niet op kantoor geweest, dus haar inbox was nogal een zooitje en typisch Marokkaans: ze doet minimaal 3 dingen tegelijk.
Het is een business to business afdeling, wat inhoud dat de klanten reisagenten zijn, en geen particulieren zoals wij allemaal.

Eergisteren heb ik het cadeautje van papa en mama uitgepakt, bedankt iedereen voor de kaartjes en de verhaaltjes! Ik heb nog niet alles gelezen, maar ik vind het erg leuk! Ook Angela vond haar kaartje leuk.

's Avonds eten we nog elke keer bij Gemma. Dus we eten wat Angela, zij en de toeristen en Marokkaanse koks overdag hebben gekookt. Dus tot nu toe eten we elke dag nog Marokkaans (behalve gisteren, want toen was het spaghetti).

's Ochtends als ik langsloop zijn de meeste winkeltjes in de souks (Marokkaanse markt) nog dicht of ze worden opgebouwd, dus dan hebben de Marokkanen niet zoveel oog voor me. Maar 's avonds zitten ze allemaal voor hun winkeltje of lopen ze over straat en hoor je aan alle kanten: Bonjour/Bonsoir/hi princess/oh my god. Maar dat waren we al gewend van april. Gewoon doorlopen, niet aankijken en niks terugzeggen.

Ondertussen hebben we ook een hele hippe oude telefoon gekocht. Iedereen hier heeft er zo een. Maar hij is nog vrij luxe! Hij heeft namelijk een 'prayer time function', zodat je eraan herinnert wordt wanneer je moet bidden, een zaklamp en wel 1 spelletje. En het scherm is nog in kleur ook! Maar waar wij het allerblijst mee waren, was dat we weer ouderwets konden sms'en. Er staan zelfs Arabische tekens op het toetsenbord. Maar aangezien die mensen achterstevoren lezen, begin ik daar maar niet aan. Als mensen Arabisch praten aan de telefoon klinken ze trouwens heel erg boos want ze gaan steeds harder schreeuwen. Dus toen ik aan Fatima vroeg of ze boos was, zei ze: nee hoor, het was een heel vriendelijk gesprek. Maar bij Marokkanen moet je eerst 5 moeten lang over de familie praten, om een goede relatie te behouden.
Maar als buitenstaander klinkt het dus erg angstaanjagend. Als iemand zo tegen mij tekeer zou gaan aan de telefoon zou ik het niet zo leuk vinden.

Fatima spreekt Arabisch/Marokkaans, Engels, Frans, Spaans en Italiaans en ze heeft Duits gestudeerd, maar dat vond ze erg moeilijk. Nou probeert ze van mij Nederlands te leren, want haar nicht woont in Eindhoven en had haar 2 woorden geleerd: Toch en Groep.
Gelukkig kan ik ze hier dus ook nog wat bijbrengen.

Ik heb maar heel beperkt wifi. Alleen bij de MacDonalds en bij Gemma thuis. Het meisje dat voor Angela stage had gelopen had een wifi-stickje gekocht en die hebben wij nu. Op een Windows-computer werkt het uiteraard in 1x. Maar op mijn MacBook niet. Gisteren op kantoor deed hij het spontaan en vandaag heeft het me 40 minuten gekocht om hem aan de praat te krijgen. Ik weet nog steeds niet hoe het nou moet. Maar opeens deed hij het en had ik verbinden. Want ze werken hier nog ouderwets met internetkabeltjes. En 1x raden wat ik ben vergeten mee te nemen. Want die kabel past niet bij mij.

Hopelijk vinden we heel snel een appartement. En anders zien jullie mij over 2 jaar op de Olympische Spelen meedoen met het snelwandelen.